ریزنشت فیشورسیلانت در مینای آلوده شده به بزاق: مقایسه تأثیر استفاده از سه نوع ادهزیو سینگل باند، آی باند و ادهز

سابقه و هدف: مهمترین علت شکست فیشورسیلانت آلودگی حین درمان می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر استفاده از عوامل باندینگ عاجی سینگل باند، ادهز و آی باند در ریزنشت در مینای آلوده به بزاق بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، پنجاه و چهار دندان پرمولر سالم انتخاب و به پنج گروه تقسیم گردیدند. گروه 1: دندان ها بعد از اچ بدون آلودگی بزاقی، فیشورسیلانت شدند. گروه های 2، 3 و 4: دندان ها پس از اچ، 10 ثانیه به بزاق آلوده و با پوار هوا خشک شدند. سپس به ترتیب در گروه 2 از سینگل باند، در گروه 3 از ادهز و در گروه 4 از آی باند قبل از فیشورسیلانت استفاده شد. در گروه 5، نمونه ها بعد از اچ و آلودگی و خشک کردن، بدون هیچ عامل باندینگ سیل شدند. بعد از انجام ترموسایکلینگ و رنگ آمیزی و برش باکولینگوالی، دندان ها بوسیله استریومیکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های kruskal-wallis و dunn استفاده شد. یافته ها: میزان ریزنشت در گروه فیشورسیلانت آلوده به بزاق بدون عامل باندینگ، با گروه های سینگل باند، ادهز و آی باند تفاوت معنی داری داشت (05/0p<). علاوه برآن، میزان ریزنشت در گروه های سینگل باند، ادهز و آی باند اگرچه از گروه فیشورسیلانت فاقد آلودگی کمتر بود، ولی این تفاوت معنی دار نبود. همچنین بین گروه های سینگل باند، ادهز و آی باند از نظر میزان ریزنشت تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: آلوده شدن مینا به بزاق بعد از اسید اچ و قبل از فیشورسیلانت به افزایش ریزنشت منجر می گردد. استفاده از سینگل باند، ادهز و آی باند بعد از آلوده شدن مینا به بزاق باعث کاهش میکرولیکیج در حد فیشورسیلانت غیرآلوده می شود.